آئین مستان

والجمت تنقبت لقتالک لقتالک

بابی انت و امی

حالا که با زهر جفا

سوز سینه بی امونه

داغ دلم، چیز دیگه ست

کسی اونو نمیدونه

سینه با این غم عجینه

عمریه دردم همینه

می بینم قاتل نشسته

با یه خنجر روی سینه

والجمت تنقبت لقتالک لقتالک

بابی انت و امی

آخ شیعه ها، رو نیزه ها

چهل منزل سربابا

اگر بگی کجا مردی

میگم الشام میگم الشام

منو آه و گریه هر شب

میسوزم در تاب و در تب

همه خون گریه کنید بر

اسیری عمه زینب

والجمت تنقبت لقتالک لقتالک

بابی انت و امی

بزم شراب و کعب نی

بروی لبهای بابا

سیلی زدن به خواهرم

جلو چشمام

موقع تقسیم آبِ

حیف علی اصغر تو خوابِ

چیزی که مونده تو گوشم

لایی لایی رباب

علی علی، علی علی

علی لای لای، علی لای لای

تو رو به ما علی من

 داده بودش خدا تازه

نفس نمی کشی ولی

 دوتا چشمای تو بازه

چیزی که دیگه نمونده

 برا مادر راه چارست

شبیه بند دل من

 گلوی تو پاره پارست

تا سه شعبه سمتت اومد

 تاروپود مادرت سوخت

گلوتو از هم دریدش

 ولی لب هاتو به هم دوخت

علی علی، علی علی

علی لای لای، علی لای لای

از چه مادر سر تو بر زانو گرفتی

پیش من از چهره خود رو گرفتی

در سحر وقت نماز شب به ناله

دست خود آهسته بر پهلو گرفتی

خون پهلو دارد خود حکایت از غم

گوییا می بندی بار رفتن هم

یادم آمد بودی با عدو رو در رو

اشک چشمت جاری همچو خون پهلو

گریه ها با چشم تارت

از دعا بگذشته کارت

آرزوی مرگ داری

از خدا با حال زارت

مهربان ای مادر من

با چه رویی زد عدو سیلی به رویت

با غلاف و تازیان آمد به سویت

چادرت خاکی تنت مجروح و زخمی

بوی آتش می دهد هر تار مویت

بر سرم با دست بی رمق زن شانه

بوسه زن بر روی دختر دردانه

خون پهلو دارد خود حکایت از غم

گوییا می بندی بار رفتن هم

ای تمام هست و بودم

مادر صورت کبودم

در فشار درب و دیوار

کاش من شاهد نبودم

مهربان ای مادر من

می کنم بر تو وصیت جان مادر

می زنی آتش به من با دیده تر

یاریم کن بشنو از من این سفارش

زینبم جان تو و جان برادر

امتداد این غم کربلا پا برجاست

دِه حسینم یاری او غریب و تنهاست

روی صحرا پیکر او

بر سر نیزه سر او

جای زهرا مادری کن

بوسه زن بر حنجر او

ای حسین جان، ای حسین جان

کربلا منظومه احساس داری

یک رقیه کودکی چون یاس داری

حفظ معجر کن مخور غم تا که مادر

شیر مردی همچو یک عباس داری

رو تل می بینی خنجری بر حنجر

شمر دون می برد از حسین من سر

غرق در خون خسته بی حال

ناظری بر حال و احوال

کن مرا یاری میان

ازدحام و حول گودال

روی صحرا پیکر او

بر سر نیزه سر او

جای زهرا مادری کن

بوسه زن بر حنجر او

یا حسین جانم، حسین جان

داری می ری بی یارت

کاشکی می شد برگردی

یادته اون روزا که

خونمو روشن کردی

انگار همین دیروز بود

همه بریدن از من

غیرِ تو که بی جونی

یادته روز اول

گفتی پیشم می مونی

انگار همین دیروز بود

تو می ری و می مونه

بار غمت رو دستم

یادته بابات دستِ

تو رو گذاشت تو دستم

انگار همین دیروز بود

همه ی روزام با تو

شبیه یک رؤیا بود

یادته بعد از خیبر

همه جا حرف ما بود

انگار همین دیروز بود

داری می ری بی یارت

کاشکی می شد برگردی

یادته اون روزا که

خونمو روشن کردی

انگار همین دیروز بود

حسنمون گریونه

با سکوت پر دردش

یادته که گفت مادر

تا که زبون وا کردش

انگار همین دیروز بود

اشک حسینت امشب

دل منو آتیش زد

یادته اشکامونو

وقتی به دنیا اومد

انگار همین دیروز بود

داری می ری بی یارت

کاشکی می شد برگردی

یادته اون روزا که

خونمو روشن کردی

انگار همین دیروز بود

رو لب دخترهامون

ناله ی مادر مادر

یادته می خندیدن

تو آغوش پیغمبر

انگار همین دیروز بود

جسارت سیلی رو

می پوشونه رو بَندت

یادته آروم می شد

علی با یک لبخندت

انگار همین دیروز بود

شده تمومه مدینه غوغا

تو این هیاهو گم می شه، صدای زهرا

آتیش داره گُر می گیره

پرش به چادر می گیره

خدا جلو چشمم مادر

داره می میره

ای خدا، دل آسمون داره می سوزه

گل نیمه جون داره می سوزه

در خونمون داره می سوزه

یه میدون جنگ میون خونه ست

تو کوچه هرکس تو دستش، یه تازیونه ست

با یک لگد در افتادش

به روی مادر افتادش

خدا خودت جای بابا

برس به دادش

ای خدا، دل کوچه ها داره می سوزه

حرم خدا داره می سوزه

جلو چشم ما داره می سوزه

ای خدا، دل آسمون داره می سوزه

گل نیمه جون داره می سوزه

در خونمون داره می سوزه

از در و دیوار آتیش می باره

بعیدِ بین این آتیش، دووم بیاره

چشای مادر گریونه

بال و پرش غرق خونه

خدا کنه تا جون داره

بیاد به خونه

ای خدا، چشای ترم داره می سوزه

گل پرپرم داره می سوزه

پر مادرم داره می سوزه

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

همه می گن گریه نکن اما می خوام زار بزنم

همه می گن آروم بگیر ولی دیگه نمی تونم

غروبا همه می گن غروب اون کوچه رو

از یاد ببرم اما نمی شه

پیش چشای منه برا همیشه

منو آتیش می زنه برا همیشه

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

کسی نمی بینه من می بینم

که کابوس شبام بغض صدام، مادرم مادرم

هر چی بگم از اون شبی که می میرم به خاطرش

مادرم منو گرفت زیر پناه چادرش

فقط اینو یادمه صدای یک سیلی تو کوچه ها پیچید

مثل یه فریاد تو تا گوشواره رو خاک کوچه افتاد

دیگه راه خونمون رو بردم از یاد

اگه بخوره باز روی زمین

کسی که بدنش زخمی باشه، مادرم مادرم

صورتی که هنوز داغ آتیش

روی کبودی گونه هاشه، مادرم مادرم

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

از اون به بعد تا نگاه میکنه به من

میگه این راز بزرگ بین من و تو یا حسن

من میگم که مادرم الهی

من فدای قربتت بشم یاس کبودم

کاشکی من با تو ، تو اون کوچه نبودم

مگه آروم میشه آتیش وجودم آه

میون قفسش بستریه

مریضی که دیگه جون نداره، مادرم مادرم

داره می سوزونه چشمامونو

اون دردایی که درمون نداره، مادرم مادرم

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

همه می گن گریه نکن اما می خوام زار بزنم

همه می گن آروم بگیر ولی دیگه نمی تونم

غروبا همه می گن غروب اون کوچه رو

از یاد ببرم اما نمی شه

پیش چشای منه برا همیشه

منو آتیش می زنه برا همیشه

عباس علمدار حسین

حسین علمدار حسن

سیاه شده روز من از غم

چراغ خونم نشو خاموش

چشاتو واکن گل یاسم

مرو از هوش، مرو از هوش

بعد از تو منو غم ها

می مونم تک و تنها

دنیای بی تو تلخه

چشمامون می شه دریا

ای ماهه شب تارم

بی حیدر مرو زهرا

مگه از من چی دیدی

که دل از من بریدی

چی شد از دست یارت

دامن کشیدی

تو میری من می مونم

گل یاس جوونم

با نگاهت کشیدی

آتیش به جونم

وصیتات می کشه من رو

آخه هنوز خیلی جوونی

خدا کنه من برم اما

تو بمونی، تو بمونی

ای یار بی قرارم

پاییزه بی بهارم

من بی تو بی پناهم

تنهای روزگارم

رحمی کن به دل من

من جز تو کی و دارم

شبا تا صبح بیدارم

تا سحر بی قرارم

اگه با من نباشی

تمومه کارم

تو میری من می مونم

گل یاس جوونم

با نگاهت کشیدی

آتیش به جونم

دوباره از حال می ره زینب

برای پرپر زدن تو

چه جوری آروم بشه امشب

حسنه تو، حسنه تو

اشکاشون روی گونه

می باره دونه دونه

دستاشون تو قنوته

شبای آسمونه

این سوز ناله هاشون

قلبم رو می سوزونه

پاشو ما رو نگاه کن

برا زینب دعا کن

دیگه دارم می میرم

چشاتو وا کن

تو میری من می مونم

گل یاس جوونم

با نگاهت کشیدی

آتیش به جونم

واااای،وای مادر